święta biblijne

Purim

Zasadność obchodzenia Święta Purim wynika z Księgi Estery 9:26-29. Nie jest ono nakazane osobiście przez Boga, jak miało to miejsce ze wszystkimi wcześniej omówionymi świętami, jednak natchnione Pismo Święte mówi:

„Żydzi zobowiązali się i przyjęli to zarówno na siebie, jak i na swoje potomstwo i na tych wszystkich, którzy by się do nich przyłączyli, jako zwyczaj, którego się nie przekracza, że będą rokrocznie święcić te dwa dni zgodnie z przepisami i w oznaczonym czasie. A te dni mają być wspominane i obchodzone jako święta po wszystkie pokolenia, we wszystkich rodzinach, we wszystkich prowincjach i we wszystkich miastach. A te Święta "Purim" nie mają zaniknąć wśród Żydów i pamięć o nich nie ma ustać u ich potomstwa. A królowa Estera, córka Abichaila, i Żyd Mordochaj napisali z całym naciskiem, że ten drugi list dotyczący Święta Purim stanowczo obowiązuje" (Estery 9:26-29).

Święto Purim przypada 14 dnia miesiąca Adar (luty/marzec). ‘Purim’ to liczba mnoga słowa ‘Pur’, oznaczającego ‘los’ (w kontekście losowania, ciągnięcia losu). 'Purim' (liczba mnoga od 'pur') dosłownie znaczy 'losy'. Wbrew pozorom, nie jest to słowo hebrajskie ale pochodzi z j. perskiego. Nazwa święta nawiązuje do faktu, iż za pomocą rzuconego losu ustalono datę zagłady narodu żydowskiego (Estery 3:7, 12-13). Sytuacja ta miała miejsce za panowania króla perskiego Achaszwerosza (Kserksesa) (356 r. p.n.e), który za namową Hamana wydał dekret w sprawie eksterminacji Żydów.

Uknuty spisek Hamana zostaje udaremniony poprzez interwencję Estery, która za sprawą Boskiej opatrzności wcześniej została wybrana żoną Acharszwerosza, a zatem i królową. Dzięki temu, choć z narażeniem własnego życia (Estery 4:10-11), może ona wstawić się u króla za swoim ludem (Estery 7:3-4), błagając o jego ocalenie (Estery 8:3-6).Czytaj dalej

Your rating: Brak Ocena: 5 (4 votes)

Święto Namiotów [Sukkot]

Święto Namiotów nazywane inaczej Świętem Kuczek (Sukkot - סוכות) rozpoczyna się 15 Tiszri, czyli pięć dni po święcie Yom Kippur. Jest to jedno z trzech świąt pielgrzymich (Szalosz Regalim) – (2 Mojż. 23:14-17, 5 Mojż. 16:16).
 
Nazwa święta pochodzi od hebrajskiego słowa ‘Sukah’ (סוכה), które oznacza: 'szałas, namiot, kuczka' a w liczbie mnogiej brzmi ‘Sukkot’. 
 
Biblijny nakaz jego obchodzenia znajdujemy w 3 Księdze Mojżeszowej:
 
„I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Powiedz synom izraelskim tak: Piętnastego dnia tego samego siódmego miesiąca będzie przez siedem dni Święto Szałasów dla Pana. Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, przez siedem dni będziecie składać Panu ofiarę ogniową. Ósmego dnia będziecie mieli święte zgromadzenie i złożycie Panu ofiarę ogniową. Jest to uroczyste zgromadzenie, żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie” (3 Mojż. 23:33-36, BW).
 
Jaki był powód obchodzenia tego święta?
 
Pierwszy z nich:
 
„Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy tubylcy Izraela będą mieszkali w szałasach, aby pokolenia wasze wiedziały, że kazałem Izraelitom mieszkać w szałasach, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz!” (3 Mojż.Czytaj dalej
Your rating: Brak Ocena: 4.7 (18 votes)

Początek Roku [Rosz ha-Szana]

Rosz ha-Szana, Rosz Haszana, (ang. Rosh Hashanah) Nowy Rok (hebr. ראש השנה - początek roku, dosł. głowa roku) jest pierwszym dniem kalendarza żydowskiego. 

Zgodnie z Pismem Świętym, Rosz Haszana nazwane jest Świętem Trąbek lub Świętem Trąbienia, a przypada w ... siódmym miesiącu roku, czyli miesiącu Tiszri – (wrzesień/październik w kalendarzu gregoriańskim).

„I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Powiedz synom izraelskim tak: W miesiącu siódmym, pierwszego dnia tegoż miesiąca, będziecie mieli dzień odpoczynku, dzień pamiętny, obwołane trąbieniem, święte zgromadzenie; żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, a składać będziecie ofiary ogniowe dla Pana.” (3 Mojż. 23:23-25, BW)

Jak to możliwe, aby Nowy Rok świętować w środku roku, a nie na jego początku?

Pierwszym miesiącem roku religijnego jest Nissan, natomiast miesiąc Tiszri otwiera nowy rok w innej kategorii. Nie jest trudno to zrozumieć, jeżeli uświadomimy sobie, że w życiu codziennym również pojęcie 'nowy rok' odnosi się do różnych dziedzin życia: np. nowy rok szkolny rozpoczyna się we wrześniu, a nowy rok budżetowy w kwietniu. Czytaj dalej

Your rating: Brak Ocena: 4.6 (22 votes)

Święto Tygodni - Pięćdziesiątnica [Szawuot]

Szawuot [hebr. שבועות, szawua – tydzień, szawuot - (lm.), Hag Ha-Szawuot – Święto Tygodni (2 Mojż. 34:22)] przypada w pięćdziesiąt dni po święcie Paschy, czyli 6 Siwan. Dlatego znane jest ono pod nazwą Święta Pięćdziesiątnicy. 
 
(Wytłuszczone wyrazy w tekstach zwracają uwagę na ważne szczegóły, które mają głębszy wymiar, objaśniony w dalszej części opracowania).
 
Między świętem Pesach a Szawuot trwa tzw. odliczanie snopu (omeru). Liczenie rozpoczyna się od drugiego dnia Święta Przaśników, kiedy to w Świątyni składano ofiarę z omeru, czyli snopu jęczmienia z wiosennego zbioru.
 
„Odliczycie następnie od pierwszego dnia po szabacie, czyli od chwili złożenia snopa (omer) przeznaczonego do obrzędu kołysania, siedem pełnych tygodni i nazajutrz po siódmym szabacie, czyli pięćdziesiątego dnia, złożycie dla Jahwe nową ofiarę pokarmową.” (3 Mojż. 23: 15-16, BW-P)
 
Święto Tygodni, to jedynie w Biblii święto, które nie ma wyznaczonej daty, będąc ściśle powiązane z wcześniejszym świętem – Pesach. O tym, jakie to ma znaczenie, w dalszej części opracowania. 
 
Zgodnie z Pismem Świętym, Szawuot (Święto Tygodni) jest jednym z trzech świąt pielgrzymich, obok Pesach (Święto Paschy) i Sukkot (Święto Namiotów). 
 
Święto Tygodni Biblia określa także jako Dzień Pierwszych Plonów/Owoców (4 Mojż. 28:26) (hebr. ‘Jom Ha-Bikkurim’) oraz Święto Żniw (2 Mojż 23:16) (hebr.Czytaj dalej
Your rating: Brak Ocena: 4.4 (27 votes)

Święto Przaśników

„Przez siedem dni jeść będziecie przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie kwas z domów waszych, bo każdy, kto od pierwszego do siódmego dnia jeść będzie to, co kwaszone, usunięty będzie z Izraela; pierwszego dnia i siódmego dnia będzie u was święte zgromadzenie, w tych dniach nie wolno wykonywać żadnej pracy. Tylko to, co każdy potrzebuje do jedzenia, wolno wam przygotować. Przestrzegajcie Święta Przaśników, gdyż w tym właśnie dniu wyprowadziłem zastępy wasze z ziemi egipskiej. Przestrzegajcie tego święta przez wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne.” (2 Mojż. 12:15-17, BW)
 
Przez kolejne 7 dni po Święcie Paschy, spożywa się wyłącznie niekwaszony chleb (macę). 
 
Zarówno maca jak i chamec – to chleb. Jednak jeden jest niekwaszony a drugi kwaszony. Podobieństwo wskazuje, jak zło lubi czasem udawać dobro. Proces fermentacji symbolizuje skutki grzechu, bowiem odrobina zakwasu przenosi się na całe ciasto, które bardzo szybko rośnie.
 
Tak człowiek w niewyobrażalnie szybkim tempie może stać się niewolnikiem grzechu. Jedzenie w to święto macy, czyli czystego, nie skażonego kwasem chleba, jest deklaracją życia w duchowej czystości oraz kontrolowania wszelkich żądz i pokus. Człowiek taki, będąc ‘przaśnym chlebem’, jest wolny od wpływów czynników chcących wchłonąć go do skażonego świata. Poza tym obrazuje to naszą przyszłą nieskażoną naturę (1 Kor. 15:42) na podobieństwo naszego Zbawiciela (Filip.Czytaj dalej
Your rating: Brak Ocena: 4.8 (21 votes)

Pascha [Pesach]

Święto Paschy (hebr. פסח - Pesach, 'przejście') przypada 14 Nissan kalendarza żydowskiego (marzec/kwiecień) po zachodzie słońca. Jest ono ściśle związane z następującym bezpośrednio po nim 7-dniowym Świętem Przaśników i traktowane jako całość. Od czasu, kiedy zbudowano Świątynię w Jeruzalem, Pascha stala sie jednym z tzw. świąt pielgrzymich (hebr. szalosz regalim) (5 Mojż. 16:16, 2 Mojż. 23:14-17, 34:23).
 
Świeto Pesach upamiętnia noc kiedy Izraelici upuścili Egipt, miejsce swojej niewoli. W ostatni wieczór, przed wyjściem z ‘Eretz Mitzraim’ (ziemia egipska w języku hebrajskim), zgodnie z nakazem Bożym mieli oni spożyć wieczerzę, której najważniejszym daniem był baranek (2 Mojż 12:3-11). Krwią zabitego na ten cel baranka, każdy Izraelita miał oznaczyć drzwi swojego domostwa. 
 
Bardzo ważne było, aby nie zaniechać żadnego ze szczegółów związanych w wyborem tego baranka. Między innymi, miał to być baranek absolutnie bez żadnej skazy, a na sprawdzenie tego były aż 4 dni (2 Mojż. 12:3-6).
 
Ponadto Bóg ściśle wyznaczył sposób jego przyrządzenia, a nawet spożycia (2 Mojż. 12:8-11). Dlaczego było to takie ważne? W wymiarze ówczesnych wydarzeń, chodziło o ocalenie życia pierworodnych, ponadto podkreślało wagę odzyskania wolności. To wystarczyło, aby każdy Izraelita z bojaźnią dostosował się do tych wszystkich szczegółowych przepisów, łącznie z zaznaczeniem krwią swoich odrzwi. 
 
„A krew ta będzie dla was znakiem na domach, gdzie będziecie.Czytaj dalej
Your rating: Brak Ocena: 4.4 (20 votes)