Jezus podał dwa przykazania miłości – jak należy te przykazania rozumieć? Dlaczego wszyscy nauczyciele wciąż straszą karami, a nie uczą miłości? To właśnie ona powinna być dziękczynieniem za ofiarę, która wprost ZNIEWALA do nieustannego rozważania niewysłowionej miłości TEGO, KTÓRY z miłości do zagubionego człowieka złożył w ofierze swe życie.
Gdyby za kogoś z nas umarł jakiś nasz przyjaciel, czy ten obraz mógłby zniknąć z naszej pamięci? Czy wiązałby się on z jakąś radością, czy skłaniałby do ciągłego rozważania w skupieniu, jak docenić taką przyjaźń? Czy każde radosne wspomnienie z przeszłości nie pogłębiałoby poczucia, że ta przyjaźń przerosła nas samych? Czy nie czulibyśmy zgorszenia, gdyby ktoś próbował z tego powodu grozić nam, zamiast podtrzymywać w nas miłość i wdzięczność? A może Jezusowi także o to chodzi?
Źle jest, że chrześcijanie wciąż nie rozumieją przykazania, zapisanego w Ewangelii Marka 12: 29. Co wspólnego ma z tym "trójca"?