Księga Wyjścia 25, 10 i 11: „Zrobią też skrzynię z drzewa akacjowego, dwa i pół łokcia długą, półtora łokcia szeroką i półtora łokcia wysoką. Pokryjesz ją szczerym złotem. Pokryjesz ją wewnątrz i z zewnątrz. Zrobisz na niej dokoła złoty wieniec.”
Czy skrzynia z drzewa akacjowego, jedynie pokryta złotem, mogła się spalić?
Księga Wyjścia 25, 17 i 18: „I zrobisz wieko ze szczerego złota dwa i pół łokcia długie, a półtora łokcia szerokie. Zrobisz też dwa cheruby z litego złota, zrobisz je na obu krawędziach wieka.”
Nie ma tu mowy o grubości wieka, ale musiało ono być wystarczająco sztywne, aby wraz z cherubami zachować potrzebny kształt. Ile taka całość mogła ważyć? Czy jakakolwiek jedna osoba byłaby w stanie podnieść takie wieko i jeszcze do tego nie naruszyć jego stabilności? Wieniec złoty na skrzyni zapewne zabezpieczał także wieko przed przesunięciem. Jeżeli do tego dodamy, że wieka nie mogła dotykać żadna osoba przypadkowa, to wychodzi, że wszelkich manewrów z wiekiem, gdy skrzynia znajdowała się w miejscu najświętszym, mógł dokonywać tylko sam Aaron. Trochę inaczej sprawa wygląda w przypadku przenoszenia skrzyni do nowej Świątyni Salomona; wtedy, na pewno, było wyznaczonych więcej osób do takiego transportu i to, prawdopodobnie, ze zdjętym wiekiem. Wtedy można było do skrzyni zajrzeć i zobaczyć, co się w niej mieści.
Jezus Chrystus jest JEDYNĄ PRAWDĄ, ale nie ma to żadnego związku z prawdą, określającą konstrukcję skrzyni przymierza i nakrywającego ją wieka. Czy nie dostrzegasz różnicy?